PARAFIA p.w. ŚWIĘTEGO JÓZEFA ROBOTNIKA

W związku z nadaniem odznaczenia państwowego kpt. Janowi Brzeskiemu poniżej zamieszczamy jego życiorys.

Jan Brzeski urodził się w Rytrze 10 stycznia 1923 roku. Jego dziadek walczył w Powstaniu Styczniowym, tato był założycielem i prezesem ryterskiego Towarzystwa Strzeleckiego. Jan pochodzil z wielodzietnej rodziny z tradycjami. Gdy wybuchła II Wojna Światowa szesnastoletni wówczas chłopak był już od lat członkiem drużyny harcerskiej w ramach Związku Harcerstwa Polskiego. Jego pierwsze zadanie to obserwacja samolotów wroga pojawiających się nad Rytrem. Szybko otrzymał rozkaz ewakuacji do Lwowa, lecz po drodze napotkano patrol niemiecki, w wyniku czego powrócił pieszo do Rytra, pokonując ponad 160 km.W Rytrze Jan pozostał do 7 lutego 1940 roku. W połowie lutego zainspirowany starszym bratem Wincentym postanowił wraz z nim dostać się na Zachód, aby dołączyć do organizowanej przez generała Sikorskiego polskiej armii we Francji. W lutym 1940 roku, przy mrozie zatykającym dech w piersiach, przez zaśnieżony Beskid Sądecki i Słowację, dotarli piechotą na Węgry. Tam Jan i Wincenty Brzescy trafili pod opiekę Czerwonego Krzyża. Następnym przystankiem była Jugosławia. Ze Splitu polski statek zabrał braci Brzeskich wraz z kilkudziesięcioma innymi rodakami do Marsylii, gdzie zawitali 12 kwietnia 1940 roku. W obozie Jan otrzymał legitymację numer 1414 i został przydzielony do 9 pułku Zmotoryzowanego ciężkich karabinów maszynowych C.K.M. W maju 1940 roku ruszył front niemiecki szybko łamiąc francuski opór. Wojska nasze cofały się i Jan ewakuujac sie trafil do Saint-Nazaire skąd transportem morskim dotarł do Liverpoolu. Przez Londyn trafił do obozu wojskowego w Szkocji w Biggar, gdzie spotkał brata Wincentego. Po rozmowie z dowódcą Jan i brat Wincenty zostali razem zaszeregowani w 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich, aby mogli walczyć ramie w ramie z wrogiem. Następne półtora roku, aż do połowy 1942, spędził we wschodniej Szkocji. Tam polscy żołnierze zajmowali się fortyfikowaniem nadbrzeża, budową bunkrów i patrolowaniem wybrzeża. Jan Brzeski szkolił się w ramach obsługi pojazdów mechanicznych. W lutym 1942 roku gen. Maczek otrzymal list od naczelnego wodza o tworzeniu 1 Polskiej Dywizji Pancernej. 14 Pułk Ułanów został włączony do dywizji. W połowie 1942 roku żołnierze zostali przewiezieni z Dundee do Monifieth. Tam zaczęło się szkolenie, początkowo na czołgach Covenanter. Po niedługim czasie dostarczono Dywizji nowoczesne czołgi Crusader. Jan wraz z bratem został przydzielony do 24 Pułku Ułanów, który wchodził w skład 1 Dywizji Pancernej. Jan zostal kierowca czolgu Scherman. Po długich i ciężkich szkoleniach w końcu nadszedł 6 czerwca 1944 roku, dzień inwazji. Polska Dywizja Pancerna wyznaczona była na drugi rzut. Dywizja miala przystąpić do ataku w sierpniu i tak tez się stało. Walki były ciężkie i uporczywe. Po Bitwie pod Falaisew sierpniu 1944 roku 1 Dywizja Pancerna przekroczyła granice belgijską wyzwalając kolejno miasta takie jak Ypres, Thielt, Rouysselede, Gandawe oraz Lokeren. 16 września dywizja przekroczyla granice holenderską. Po mądrze zaplanowanym natarciu udało się odbic miasto Breda bez większych strat. Żołnierze postanowili odpocząć pozostajac krótki okres czasu w wyzwolonej Bredzie. We wspomnieniach pan Brzeski podkreśla głód, który mocno dawał się Holendrom we znaki, a z drugiej strony ogromną serdeczność i pomoc z jaką spotykali się tam Polacy. Rada Miasta przyznała honorowe obywatelstwo całej Dywizji na czele z generałem Maczkiem. Tutaj zacytuje slowa Jana Brzeskiego: „Gdy Dywizja wkroczyła do Bredy mieszkańców ogarnął szał radości. Wszystkie domy były udekorowane polskimi flagami, a często na domach widniał napis w języku polskim: Dziękujemy Wam Polacy”. Po kilkudniowym odpoczynku, naprawieniu sprzętu oraz uzupełnieniu amunicji Dywizja ruszyła dalej. Wiosną 1945 roku Dywizja przeprawiła się przez Ren, gdzie otrzymała rozkaz osłaniania piechoty oraz saperów budujących mosty do przeprawy oddziałów dążących do portu Wilhelmshaven. Po ciężkich kilkunastodniowych walkach 5 maja gen. Maczek odebrał i podpisał kapitulację Wilhelmshaven. Po zakończeniu działań wojennych do 1947 roku kapral Jan Brzeski pełnił służby wartownicze. W 1947 roku po rozwiazaniu 1-szej Dywizij Pancernej Jan Brzeski podjął decyzję o powrocie do Polski, do swojego rodzinnego Rytra, gdzie osiadł na stałe.

W tych kilku zdniach opowiedzieliśmy historię naszego narodowego bohatera kapitana Jana Brzeskiego. Z wyrazami dumy i szaucku pragniemy podziekować za udział w tak wspaniałej uroczystości na cześć bohatera – kombatanta II wojny światowej kapiatana Jana Brzeskiego.

Ofiary na cele parafii i inwestycji możemy wpłacić lub przelać na konto:

Nr - 35 8813 0004 2001 0000 3274 0001;

Parafia Rzymsko-Katolicka, Rytro 271

Bóg zapłać wszystkim, którzy podejmują troskę o wszelkie sprawy parafialne.